U polju sjajnom, žutom

prepunom sunčevog sjaja

procvali crveni makovi,

ne vidi im se kraja.

Ista ljepota sve ih krasi,

jedno sunašce nad njima sije,

nebo plavo nad svima leži,

lagani vihor oko njih vije. 

Ljepota njihova kratkog je vijeka,

dan ili dva, i kraj im se sprema.

Žuti se zlatnog žita rijeka,

makova crvenih više nema.